Czy jesteś gotowy na sytuację awaryjną?
Katastrofy takie jak powodzie, wypadki przemysłowe, tornada czy awarie sieci energetycznej mogą wydarzyć się w każdej chwili. A co jeśli kilka z nich zdarzy się jednocześnie? Nasze społeczeństwo polega na elektryczności, a większość sklepów spożywczych ma zapasy żywności jedynie na trzy dni.
Opracuj rodzinny plan awaryjny
Ustal miejsce spotkania w razie katastrofy lub gdybyście zostali rozdzieleni. Wybierz zapasowe miejsce spotkania, jeśli pierwsze okaże się niebezpieczne. Zaplanuj brak dostępu do telefonu i internetu — przygotuj sposób na zostawianie wiadomości. Upewnij się, że każdy wie, gdzie są zawory odcinające gaz i wodę oraz jak je zakręcić.
Sprawdź swoją okolicę
Przyjrzyj się swojej dzielnicy w promieniu sześciu przecznic. Zadaj sobie pytania: Czy lokalne ośrodki zdrowia i budynki publiczne mogą działać w sytuacji kryzysowej? Czy w okolicy mieszkają elektrycy, hydraulicy albo pracownicy służby zdrowia? Kto w twojej społeczności jest najbardziej narażony i może potrzebować pomocy? Gdzie się spotkacie, jeśli telefony i internet przestaną działać?
Każda społeczność potrzebuje planu
Zadzwoń do burmistrza i swojego radnego, by zapytać o lokalne plany awaryjne. Jeśli dojdzie do ewakuacji, czy są autobusy lub plan dla osób bez samochodów? Ewakuacja powinna być zaplanowana w sześciobloczkowych sektorach miasta i obejmować osoby niepełnosprawne, hospitalizowane, bezdomne i osadzone. Czy pracownicy miejscy mieszkają w twojej okolicy, czy też pomoc z zewnątrz może przyjść za późno?
Zidentyfikuj lokalne schronienie awaryjne (szkoła, sala gimnastyczna, biblioteka). Upewnij się, że ktoś lokalny ma do niego dostęp. Zorganizuj wodę, żywność, środki medyczne, schronienie oraz awaryjne źródła energii (panele słoneczne, generatory). Ustal system łączności zapasowej (np. radioamatorskie). Współpracuj z lokalnymi sklepami, by zapewnić sprawiedliwy podział zapasów awaryjnych. Upewnij się, że Gwardia Narodowa jest przygotowana do dystrybucji żywności i zapasów, aby zapobiec grabieżom.
Przetrwanie wymaga współpracy
Nawet jeśli masz zapasy, katastrofy takie jak powódź czy tornado mogą je zniszczyć. Będziesz potrzebować pomocy! W sytuacji awaryjnej wszystkie różnice i spory muszą zostać odłożone na bok. Porozmawiaj z rodziną, sąsiadami i lokalnymi liderami o przygotowaniach zanim uderzy katastrofa.
Działaj teraz — nie czekaj, aż będzie za późno!
PRZYGOTUJ PLAN!
https://emergencyprepsaintlouismo.blogspot.com/
KOMPLETNY PLAN ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO I ZRÓWNOWAŻONYCH SPOŁECZNOŚCI W ST. LOUIS, MISSOURI
Ten plan można dostosować do każdego miasta lub miasteczka.
Podziel obszar geograficzny na sekcje po 6 przecznic.
Podziel populację na jednostki po 250 osób, z mniejszymi jednostkami po 50, a następnie po 10 osób.
W ten sposób zapewnisz, że każdy obszar i każda osoba zostaną uwzględnione. Może wystąpić pewne nakładanie się.
Koordynacja w całym mieście odbywa się przez "kapitanów" (lub inny wybrany termin) jednostek 250-osobowych, a sąsiedztwa przez mniejsze grupy po 10 i 50 osób. Kapitanowie 10 raportują do kapitanów 50, a ci z kolei do kapitanów 250.
Upewnij się, że są zastępcy na wypadek nieobecności kapitana.
Istnieją różne sposoby koordynacji z urzędnikami miejskimi, policją, służbami ratunkowymi i FEMA za pośrednictwem większych grup 1000 i 10 000 osób, lub przez okręgi. Policja ma plan współpracy z FEMA, zgodnie z którym centra dowodzenia są rozmieszczane w całym mieście.
Jeśli FEMA, urzędnicy miejscy lub policjanci niebędący mieszkańcami będą nieobecni, każda dzielnica powinna mieć własny plan i zasoby oraz umieć współpracować niezależnie z sąsiednimi dzielnicami.
Ta koordynacja obejmuje plany ewakuacyjne, schronienia, zapasy oraz stacje ładowania z panelami słonecznymi i alternatywnymi środkami komunikacji, takimi jak przewodowe telefony stacjonarne i radia krótkofalowe (HAM), itd.
Gwardia Narodowa i policja powinni mieć upoważnienie od lokalnych przedsiębiorstw i współpracować z kapitanami społeczności, aby zapobiec grabieżom spowodowanym niedoborami oraz zapewnić dystrybucję zapasów i prowadzenie ewidencji dla zwrotów kosztów.
Każda społeczność powinna jednak mieć pewne zapasy w rezerwie, aby to było ostatecznością.
Plany powinny również obejmować osoby niepełnosprawne, bezdomne i osadzone. Nikt nie powinien zostać pominięty ani pozostawiony samemu sobie w cierpieniu.
Karta identyfikacyjna Gateway, która została właśnie uchwalona w mieście St. Louis, jest podobna do tej, nad którą pracuję od 2018 roku, która miała być częścią tego planu oraz innych usług miejskich. (Na przykład karty biblioteczne i rejestracja wyborców, które byłyby automatyczne przy zmianie adresu. I lokalizacja w sieci Ameren, itd.)
Karta powinna zawierać informacje o siatce awaryjnej i jednostce, a także informacje medyczne lub inne istotne dane.
Karta ma być finansowana z funduszy ARPA. Mieszkańcy miasta powinni korzystać bezpośrednio, a nie przez zlecanie usług prywatnym firmom i organizacjom. Powinno to obejmować tę sieć 1240 mieszkańców przygotowanych do nadzorowania po 250 osób każda na wypadek klęsk żywiołowych lub innych nagłych sytuacji. Każdy z tych kapitanów powinien otrzymywać wynagrodzenie za tę pracę. Przeznaczenie 12–15 milionów dolarów na stworzenie tego typu sieci przygotuje nas na następną pandemię, tornado, powódź itd.
Planowanie awaryjne buduje silne i zrównoważone społeczności. Każdy powinien mieć plan awaryjny dla siebie i swojej rodziny, ale bez planu sąsiedzkiego lub społecznego zbyt wiele pozostaje przypadkowi. Zadzwoń dziś do swojego burmistrza i radnego!
Aby przekazać darowiznę na ten projekt, zobacz pasek boczny z moim PayPalem i Venmo lub wesprzyj zbiórkę funduszy dla A Better World, inicjatora tego planu społecznościowego: A BETTER WORLD FOR EVERYONE https://seanachaid.gumroad.com/
No comments:
Post a Comment